Onze Bibi is ziek, maar het gaat gelukkig de goede kant op. Bibi is normaal gesproken altijd heel snel bij de etensbak maar ze bleef nu op haar plek zitten en dat is toch een teken dat er iets aan de hand is. Een konijn wat niet eet, dat is niet goed. Dan moet je snel ingrijpen want anders kan het zomaar gebeurd zijn. De darmen moeten blijven werken en er zal hoe dan ook eten in moeten. Met onze Puck hebben we het ook al twee keer meegemaakt, en ik heb twee keer gedacht dat hij het niet zou redden. Ook met Bibi ging het niet goed en je kon goed zien dat ze echt ziek was. Bibi is een lieverd die we uit de opvang gehaald hebben, maar misschien is het handiger als ik gewoon maar bij het begin begin. 

Twee jaar geleden op mijn verjaardag stuurde onze dochter een berichtje of ik thuis was, want ze had een cadeautje voor me gehaald. Er werd een kartonnen doos op mijn schoot gezet en de doos begon te bewegen. Ik wist niet wat me overkwam en ik schrok er ook best van. In de doos zat een heel lief klein schattig bruin konijntje.  Ze was met haar vriendin met de bus naar een mevrouw geweest die een nestje had zitten. Via marktplaats hadden ze zitten kijken naar iemand in de buurt die jonge konijntjes hadden en de leukste hadden ze uitgezocht. We hadden vroeger ook een konijn gehad en ze wist nog dat de kooi op zolder stond. Daarnaast wist ze ook dat "moeders" een dierenvriend is, dus............   afijn, terugsturen is ook zo wat. De kooi van zolder gehaald, schoongemaakt, naar de dierenwinkel geweest voor de overige spulletjes en het kleine prulleke in de kooi gezet.  Ze wist niet of het een mannetje of een vrouwtje was, ook geen idee welk ras het was ( de mevrouw had gezegd dat hun konijn ontsnapt was en later zag ze een nestje! ) en ze dacht dat hij of zij een week of 6 oud was.  Omdat het zo'n kleine ukkepuk was werd de naam al gauw Puck.  Puck zat in de kooi in de keuken en het was echt een lieverdje.  Na een paar weken was ik toch wel benieuwd wat Puck nu was en het bleek dus een mannetje te zijn. Puck kwam regelmatig uit de kooi en liep dan door de keuken of de kamer. In het begin had ik mijn twijfels met Belle maar al gauw lagen ze samen ( zie foto hierboven ) bij elkaar. Oke, dat hij aan mijn behang had zitten scheuren vond ik wat minder, maar ja dat is het risico van los laten lopen. De kabeltjes en elektrische draadjes die had ik wel weggewerkt want het is natuurlijk niet de bedoeling dat hij onder stroom kwam te staan. s' Avonds lokte ik Puck met wat lekkers naar zijn kooi en dan ging het rennetje ervoor en kon hij niet meer de kamer in. Hij zat graag op of in de kast en ook kwam hij bij je op de bank op een kussen liggen. Ik had ook spelletjes gekocht die we samen met hem deden. Ja, echt waar hoor. Een houten plankje met schuifjes ervoor en dan legde je daar wat lekkers in , schuifje dicht en dan rook hij precies waar het zat en schoof hij met zijn neusje het open en .... tadaaa  Hij wist het al precies hoor als ik het plankje uit de kast pakte dan kwam hij er gelijk aan. Ondertussen had ik al meer gelezen en gehoord over konijnen en hadden we besloten om er een vrouwtje bij te nemen.  Een konijn is een heel sociaal dier en is het gelukkigst als hij een soortgenoot heeft, een schoon en warm plekje waar hij kan vertoeven, onbeperkt vers hooi kan eten en de ruimte heeft waar hij zijn pootjes kan strekken en lekker kan bewegen.  Ik wilde een konijntje uit de opvang want er worden, helaas nog steeds veel te, veel konijntjes op straat gedumpt of zomaar weggedaan.  Ik geef eerlijk toe dat ik vroeger ook altijd dacht dat je een konijn alleen in een hokje kon neerzetten met korstjes brood, wortels en wat hooi. Door veel te lezen op internet kwam ik er achter dat er nog heel veel misverstanden bestaan over het houden van konijnen. Niet stro maar hooi is het allerbelangrijkste voor een konijn. Samen met wat brokjes ( en dan niet het gemengde voer waar ze alleen het lekkerste van opeten ) maar gewoon biks brokjes, en een heel klein beetje groenvoer op een dag. Optillen is helemaal niet leuk voor een konijntje. In de natuur betekent het namelijk dat ze gepakt zijn door een roofdier, dus kleine kinderen gezellig met een konijntje laten rondlopen?  niet doen dus. Alleen in een klein hokje of kooi betekent dus dat ze niet lekker kunnen springen of rondhuppelen, en dat is nou net wat een konijn juist zo graag doet.  Hoe meer ruimte, des te beter is het. Het is geweldig om te zien hoe een konijn een gek sprongetje of een binkie maakt.  Een binkie is een sprongetje waarbij het konijn zijn lijfje draait, super schattig om te zien.  Of wat denk je als een konijn zich zomaar vanuit het niets om laat vallen?  nou dan heeft hij of zij het goed naar zijn zin. Maar het belangrijkste is toch wel dat ze samen leven met een soortgenootje. Samen lekker bij elkaar liggen, elkaar wassen en poetsen, achter elkaar aan rennen en ga zo maar door.  Maar genoeg opvoedend bezig geweest, nu weer even terug naar mijn verhaal.  Een paar dorpen bij ons verder zat dus een konijnenopvang. Ik heb contact gehad met de eigenaresse en we spraken af dat ik met Puck langs zou komen en dan konden we kijken of er een vrouwtje zat waar we Puck mee konden koppelen. Wat zaten er veel konijntjes bij de opvang. Allemaal afgestane of gedumpte diertjes, eigenlijk te sneu voor woorden. Mijn oog was gevallen op een heel harig en apart konijntje maar wist niet of dat een vrouwtje was. Dat bleek dus wel zo te zijn en de eigenaresse vertelde dat ze gedumpt was op straat. Gelukkig is ze door iemand gevonden en meegenomen. Zo is ze bij de opvang terecht gekomen en ze zat er al een hele poos.  Ik vroeg haar hoe dit kwam want ze zag er zo schattig uit. Dat kwam dus door het feit dat Bibi lange haren heeft.  Wekelijks kammen en borstelen is dus een vereiste. Doe je dat niet dan wordt het een grote klittenbos, niet echt prettig voor een konijntje. Daarnaast was Bibi een konijntje wat beter binnen gehouden kon worden. Buiten zou er een overdekte ren aanwezig moeten zijn, want met zulke lange haren en dan met regen en wind, dat is vragen om problemen. Heel veel mensen vonden Bibi erg leuk en schattig, maar zodra ze hoorde van de "beperkingen" waren de mensen niet meer geïnteresseerd.  Ik vroeg de eigenaresse of het moeilijk was om Bibi te kammen en ze vertelde dat dat absoluut niet het geval was. Zij deed het ook regelmatig en Bibi bleef altijd rustig zitten.  Ik vond het geen bezwaar om Bibi elke week te moeten borstelen of kammen en ik wilde ook graag dat ze binnen in de keuken zouden blijven, dus wat mij betreft mochten ze gekoppeld worden. Dat is altijd maar weer de vraag of dat lukt natuurlijk, maar het is goed gegaan en zo mocht Bibi met ons mee naar huis. Oh ja, voor ik het vergeet, we hadden Puck laten castreren want een nestje jonge konijntjes zagen we niet echt zitten. Dat is trouwens ook wel een eis hoor van de opvang. Er zijn tenslotte al meer dan genoeg ongewilde konijntjes.  Het was heel erg wennen hoor voor Bibi de eerste tijd bij ons in huis. Wie weet wat ze allemaal meegemaakt had op straat, en dan opeens in een ander huis, met allerlei vreemde mensen en dan ook nog eens een grote, zwarte hond. Het viel niet mee voor het meisje en ze zocht vaak de bescherming op bij Puck. Puck kwam gewoon nog steeds uit de kooi en die huppelde dan gezellig door de kamer maar Bibi die bleef de eerste weken in de kooi. Na enkele weken kwam ze er wel uit maar dan ging ze in het hoekje zitten tussen de radiator en de kooi. Verder kwam ze niet. Borstelen en kammen vond ze inderdaad geen probleem en ze bleef ook rustig zitten.  Mooi was ze hoor als ze net geborsteld was, maar eigenlijk is het natuurlijk heel vreemd dat men een ras fokt met zo'n vacht.  Absoluut niet natuurlijk en zou ook niet mogelijk moeten zijn.  Maar we waren blij met haar en het was fijn dat we haar een nieuwe kans gaven. Zo werd ze steeds vrijer en kwam ze ook al verder de kamer in gehuppeld. Nou ja, huppelen kun je het niet noemen, het lijkt meer alsof ze op klompen loopt. Liefkozend zeggen we ook wel eens klompvoetje tegen haar.  Belle vond het allemaal best als de konijnen op haar kussen gingen liggen en ook Bibi raakte goed gewend aan Belle. Soms wilde Belle nog wel eens gaan snuffelen bij ze maar ze bleven gewoon liggen.  Puck kon heel goed keuteltjes op Belle haar kussen deponeren, alsof hij zeggen wilde.... da's mijn kussen! ha ha ha

Toen kwam onze lieve Saartje in huis. Tja, een pup die een konijn wel ongelooflijk interessant vind en die er ook niet vandaan kon blijven, met als gevolg dat Puck Saartje aan ging vallen. Goh, nooit geweten dat een konijn zo uit kon vallen zeg.  Een pup opvoeden is al best pittig, maar een pup opvoeden met een loslopend konijn in huis, dat is super, super pittig zeg maar.  Ik had al gauw gezien dat ik dat niet zou gaan trekken en daarom mochten Puck en Bibi naar boven naar de logeerkamer.  Eerst had ik daar best wel moeite mee, want voor mijn gevoel leek het net of ik ze "weg" wilde hebben terwijl het zo gezellig was met ze in de kamer, maar ik moest logisch nadenken wat voor alle partijen het beste was. De logeerkamer is aardig groot en daar hadden ze alle ruimte om lekker te huppelen en te bewegen. Ze bleven gewoon ook binnen zitten, wat voor Bibi veel beter was dus ze verhuisden naar de logeerkamer. Nu hebben ze dus een hele kamer tot hun beschikking en gaan we regelmatig op een dag bij ze kijken. Het is echt leuk om te zien hoe ze samen in een simpele kartonnen doos liggen en hoe ze elkaar poetsen en wassen.  Sommige mensen vragen is dat nu niet vies ? Nou ja, er staat een bak in met bodembedekking en daar doen ze eigenlijk alle poepjes en plasjes op.  Daarnaast ligt er een kleedje op de grond waarop ze lekker kunnen liggen en ja, die moet ik dus regelmatig wassen voor als ze daar op plassen. De poepjes die op de grond liggen die veeg ik elke dag op ( makkelijk met laminaat ) en natuurlijk goed de vloer dweilen. Maar ook als ze buiten in een hok zouden zitten, dan zou ik het ook regelmatig moeten verschonen. Nu doe je het denk ik zelfs nog vaker omdat ze in huis zitten.  Maar vies ?  nee wij vinden van niet. 

En nu is Bibi dus ziek. s 'Ochtends was er nog niets aan de hand en 's avonds zegt mijn man die sateliet ( koosnaampje ) is niet in orde want die komt niet eten. Dat klopte dus inderdaad ook toen ik ging kijken. Ik heb gelukkig een hele goede en lieve vriendin die veel verstand heeft van konijnen. Zij was weer zo lief om gelijk te komen en heeft Bibi vocht toegediend via een infuus want ze was al aardig uitgedroogd. Ook gelijk medicijnen gegeven tegen de pijn want het leek er verdacht veel op dat ze last van gas had. Aangezien haar haren weer aardig lang waren hebben we haar gelijk geknipt. Dit keer niet gekeken hoe het eruit zag, maar gewoon gelijk die dikke bos eraf. Medicijnen heeft ze bij mij gelaten met alle andere spulletjes en dan konden we voor het slapen gaan Bibi nog een keer medicijnen geven. Ook weer de buik masseren, net als de vorige 2 keren toen met Puck. Toen heb ik heel wat keertjes gezeten met Puck op schoot en zijn buik maar masseren in de hoop dat je het gas dan wegkrijgt.  Bibi zag er echt ziek uit en ik was eigenlijk best bezorgd of ze de nacht zou halen. Gelukkig was dat wel het geval en ze krijgt nu nog steeds medicijnen en massages ( welke vrouw zou dat nu niet willen! ), Ze eet gelukkig zelfstandig dus hoeven we haar niet te dwangvoeren zoals toen met Puck, poeh dat valt niet mee hoor om met een spuitje voedsel in een konijnenbekje te moeten spuiten. En het gaat gelukkig weer de goede kant om met haar. Ben blij om te zien dat ons satellietje weer door de kamer heen huppelt ( met klompvoetjes ha ha ) Wat me nog steeds verbaasd is het feit dat de slaapkamerdeur altijd open staat maar dat ze nog nooit de kamer uit zijn geweest. Als ze zouden willen dan kunnen ze zo de gang op of naar een andere slaapkamer gaan, maar schijnbaar snappen ze dat niet. Laten we dat ook maar zo houden.