De eerste week was ons geadviseerd om de kipjes in hun eigen hok met overdekte ren te laten zitten. Zo konden ze wennen en wisten ze ook wat hun hokje was. Dit zou dan later weer van pas komen als ze vrij door de tuin mochten lopen. Regelmatig gingen we met Belle en Saartje bij ze kijken zodat ze aan elkaar konden wennen, en met de ren ertussen konden ze elkaar niets aandoen. De eerste dagen waren ze erg schichtig en vonden ze het maar niets als we in de buurt kwamen. Inmiddels had ik al een vierde naam verzonnen, Catootje was het geworden. Door regelmatig tegen ze te praten wennen ze aan je stem dus ik zat soms hele verhalen tegen ze te vertellen. De buren zullen wel gedacht hebben! Na een weekje hebben we om het hok een stukje tuin afgezet met een panelen rennetje van de konijnen. Aangezien ze toch niet konden vliegen hoefden we niet bang te zijn dat ze zouden ontsnappen. Het was toch wel heel erg spannend voor ze om uit het hok te komen, zodra ze een stapje buiten waren wisten ze niet hoe snel ze terug moesten. Maar al snel was het toch wel heel erg leuk om de buitenwereld te verkennen en ze gingen dan ook snel gezellig rondscharrelen. Ook nu gingen we weer regelmatig bij ze kijken, zowel alleen als met de hondjes en het was erg fijn dat er nog een soort van rennetje tussen zat, want ze waren toch wel machtig interessant voor Belle en Saar.  Gelukkig hadden Belle en Saar niet in de gaten dat als ze een bonk tegen de ren zouden geven,  deze zou omvallen.  Wij konden er gemakkelijk over heen stappen want zo hoog was de ren niet. Ik ging dat een paar keer per dag op een krukje erbij zitten met gedroogde meelwormpjes in mijn hand. Het duurde niet snel en Keetje kwam als eerste uit mijn hand eten. Zusje volgde al snel want die zag dat eens aan en die wilde natuurlijk ook graag van die lekkere meelwormpjes hebben, en al gauw kwam ook Lientje aangesneld. Alleen Catootje niet. Catootje bleef lekker waar ze was en ging gewoon verder met scharrelen.  Ik was benieuwd of ze wisten waar ze 's nachts moesten verblijven, maar dat was geen enkel probleem. Bij schemer gingen ze zelf naar binnen en zaten ze gezellig bij elkaar en dus hoefden we gelukkig geen kipjes te vangen.  De wyandottes gaan het nachthok in, maar de zijdehoentjes bleven gewoon beneden zitten. Ik had al gelezen dat zijdehoentjes niet op stok gaan en ook op de grond blijven zitten, dus ik dacht als jullie daar willen zitten, prima hoor. Ik heb er een bakje neergezet met een krantje en beukensnippers erin, dus dan hebben ze in ieder geval een lekker droog en warm plekje. Super dus dat ze zelf hun hokje ingaan 's avonds. Na een goede week hebben we de tuin nog een stukje groter voor ze gemaakt.  Met de panelen ren van de konijnen en nog wat andere tuinspullen werd het al een aardig stukje waar ze in konden scharrelen overdag. Ook nu nog konden de honden door deze afzetting niet gelijk bij ze komen, maar konden ze wel aan elkaar wennen. Saar was er niet bij weg te slaan en ik zag er best tegen op als er helemaal geen ren of afscheiding meer tussen zou zitten. Ik zag het eigenlijk wel gebeuren dat de kipjes een afgezet stuk tuin moesten krijgen omdat het niet goed zou gaan met Belle en Saar.  In ieder geval raakte de kipjes steeds meer aan ons gewend en kwamen ze ook al snel aanrennen als je buiten kwam.  Natuurlijk voor wat lekkers natuurlijk, maar dat maakt niet uit. Alleen Catootje niet, die ging gewoon verder met waar ze mee bezig was.  Geeft niks hoor Catootje, doe jij maar lekker gewoon je eigen ding.