Natuurlijk staat onze Belle op de voorpagina, ik zou ook niet anders willen. Belle is bijna 14 jaar een gezinslid geweest en ik mis haar ontzettend. Het is heel stil in huis ondanks dat we Saar nog hebben. Belle was altijd erg aanwezig, wilde altijd bij je in de buurt zijn om te kijken wat je aan het doen was ( en ze hoopte daarbij natuurlijk dat ze dan wat lekkers kreeg ), kwam zeer regelmatig om een kroel vragen of ze kwam gewoon heerlijk bij je op de bank liggen. Dat alles is niet meer en voor haar was het tijd om naar de andere kant van de regenboog te gaan. Bijna 14 jaar geleden gingen we kijken bij de mensen thuis die een nestje jonge pups hadden. Het was een nestje met verschillende soorten pups aangezien de moeder een labrador was en de vader een munsterlander. Mijn oog was gevallen op een klein dotje met lange oren en een spierwitte teennagel. Manlief was op dezelfde "gevallen" dus dat kwam goed uit. Onze dochter mocht in de auto een naam verzinnen en aangezien het een meisje was kwam ze al gauw met de naam Belle. Op dat moment waren alle Disney prinsessen dvd's erg populair bij haar en ze moest dan ook vernoemd worden naar een Disney prinsesje. De eerste keus was Assepoester maar dat vonden we toch een beetje een te lange naam, maar Belle werd algemeen goedgekeurd. Bijna 14 jaren lang hebben we genoten van Belle. Toen we Belle in hadden laten slapen en mee naar huis genomen hadden, kwamen er heel veel herinneringen boven. Zo sprong Belle altijd op de trampoline om erbij te liggen als er kinderen aan het spelen waren.  Of de keer dat we aan het wandelen waren en dat we een oma met een kindje in de buggy tegenkwamen. Dat kindje had een mini krentenbol en Belle dacht oh das lekker en die pakte ( wel heel voorzichtig ) dat krentenbolletje af en at het smakelijk op.  Dat ze zo ontzettend hard kon zwaaien met haar staart, maar dat ze de spulletjes op de salontafel niet eraf zwaaide. ( misschien in al die jaren maar 3 x gebeurd dat er een glas op gevallen is ).  Dat ze het kerstpakket geplunderd had en al het chocola op had gegeten. Chocola, daar was ze echt dol op. Schaaltje paaseitjes betekende niks voor d'r.  Toen we in Frankrijk op vakantie waren was het best heel warm, maar Belle bleef stug volhouden dat ze ook bruin terug naar huis wilde, want ze bleef maar in de zon liggen. Ze lag heel graag in de zon. Vaak stuurde we haar in de schaduw, maar zodra ze de kans had ging ze weer in de zon liggen. Het liefste dan op een badlaken van onze dochter.  Natuurlijk mocht ze altijd met ons mee als we op vakantie gingen.  Zonder onze honden gaan we nu eenmaal niet, dat is geen optie.